28 października 2021 r., podczas 24. Światowej konferencji World Futures Studies Federation, Polskie Towarzystwo Studiów nad Przyszłością zostało przyjęte w poczet członków tej organizacji. Nasze członkostwo jest możliwe dzięki wsparciu Narodowego Instytutu Wolności w ramach Programu Rozwoju Organizacji Obywatelskich, Priorytet 5.
WFSF jest globalną organizacją pozarządową zrzeszającą członków w ponad 60 krajach, a jednocześnie prestiżowym partnerem konsultacyjnym UNESCO i ONZ. Zrzesza uczonych, badaczy, praktyków, studentów i instytucje zorientowane na przyszłość. WFSF stanowi forum dla stymulacji, eksploracji i wymiany pomysłów, wizji i planów. Jego członkowie są liderami studiów nad przyszłością w swej stałej pracy nad opracowaniem alternatywnych wizji przyszłości. Promują długoterminowe myślenie, oczekiwania radykalnych zmian i wielki format refleksji nad przyszłością w skali globalnej. Baza członkowska organizacji jest transdyscyplinarna i bardzo zróżnicowana. Wśród członków są kobiety, mężczyźni i młodzi ludzie z różnych zakątków świata. WFSF współpracuje z dziesiątkami organizacji skupionych na przyszłości na całym świecie, a obecnie również z Polskim Towarzystwem Studiów nad Przyszłością.
Historia WFSF
WFSF wyłoniła się z pomysłów i pionierskiej pracy Igora Bestużewa-Lady (1927-2015), Bertranda de Jouvenela (1903-1987), Johana Galtunga (1930-2024), Roberta Jungka (1913-1994), Jamesa Wellesleya (1926-2007), Johna McHale’a (1922-1978), Magdy Cordell McHale (1921-2008) i innych wybitnych przedstawicieli studiów nad przyszłością, którzy w latach 60-tych XX wieku stworzyli i promowali wizję studiów nad przyszłością jako cywilnego i obywatelskiego ruchu światowego. Wśród założycieli WFSF był również polski socjolog Andrzej Siciński, wieloletni członek Komitetu Polska 2000 Polskiej Akademii Nauk, powstaniec warszawski i późniejszy minister kultury w rządzie Jana Olszewskiego. I Światowa Konferencja o Przyszłości, na której zaczął kształtować się program WFSF odbyła się w 1967 r. w Oslo. Po tym spotkaniu miały miejsce kolejne konferencje w Kioto (1970) i Bukareszcie (1972), które doprowadziły do ucieleśnienia pomysłu światowej federacji podczas zjazdu założycielskiego w Paryżu w 1973 r. pod kierownictwem Bertranda de Jouvenela, pioniera europejskich studiów nad przyszłością. Jednym z zaledwie trzech honorowych członków wyróżnionych przy okazji przez WFSF był słynny polski profesor pedagogiki Bogdan Suchodolski.
Misja WFSF
WFSF od dawna angażuje się w prawdziwie globalną przyszłość, co oznacza otwartość na tworzenie alternatywnych przyszłości, które uwzględniają różnorodność kulturową i różnice indywidualne. Jest zaangażowana w stymulowanie świadomości pilnej potrzeby długoterminowego myślenia w administracji, polityce, instytucjach obywatelskich i edukacyjnych, w celu rozwiązywania złożonych problemów lokalnych, krajowych, regionalnych i globalnych. Więcej informacji o WFSF można znaleźć na stronie internetowej organizacji.
